Temètz Dieu
e dona li gloria .

Daniela (12): Soi pas jamai anada a l’escòla, mos parents m’educan a l’ostal e soi urosa.

Daniel (43) Me diplomèri en engenharia mecanica en Soïssa, mas vist la crisi que lo mond se dirigís cap a, soi ara un païsan de bananas al Brasil

Betsy (42): E soi crestiana e una femna e maire urosa. Un vèrs que m’impacta: A qué servís de ganhar lo mond entièr e de pèrdre ton èime? O qué donarà un òme per son èime?

Daniel: A prepaus: Soi pas membre de cap de glèisa, foguèri exclús per èsser tròp independent. Ai cercat de seguir Dieu sens dependre d’organizacions umanas.

Sabètz, lo Dieu que refusètz es pas lo Dieu vertadièr, mas una caricatura mal facha d’El. Satan, lo diable, qu’èra un còp un angel de Dieu mas foguèt expulsat del cèl, e que domina aquel mond, es aquel que retracha Dieu coma arbitrari e crudèl, que ditz: obesissètz-me o vos rostirai dins lo fuòc. L’enemic del ben es aquel que pinta aquela imatge. A tòrt. Foguèt per corregir aquela distorsion que Dieu mandèt son Filh, per mostrar al mond cossí es. Crist assegurèt: Aquel que m’a vist a vist lo Paire En descrivent sa mission terrèstra, Jèsus diguèt: “L’Esperit del Senhor es sus ieu, perque m’a ungit per evangelizar los paures, m’a mandat per guérir los de còr trencat. per proclamar de liberar los captius, e de donar la vista als cècs, e de liberar los que son oprimits.” Aquò èra Son trabalh. Anava far de ben, en guarissent los oprimits per Satan. Dieu aimava tant lo mond qu’èra dispòsat a se separar de son Filh unic per una mission riscada: viure sus tèrra pendent 30 ans, amb lo risc que Jèsus seriá tanben tacat de pecat, e lo perdriá per totjorn. Tot aquò per que se lo plan foncionava poguèssem aver la vida eternala.

Daniel: Quand aviái 17 ans, me disiái: Cresi que Dieu existís e qu’es l’amor. Mas fòrça religions mondialas creson en una mena de Dieu. Pòdi vertadièrament me fisar que la Bíblia es la paraula de Dieu? Pòdi bastir ma vida sus aquela fondacion? Puèi descobriguèri qualques pròvas indicant que la Bíblia es lo libre de Dieu:

> Las profecias complidas: Lo capítol sus l’estatua de Daniel 2 profetizava la succession dels empèris e los descriviá, abans qu’existissián. Comparatz-lo amb una enciclopèdia o un libre d’istòria, e veiretz que la Bíblia profetizèt l’ascension e la davalada dels empèris de Pèrsia, Grècia e RomaE prediguèt tanben quand vendrà lo Messias. Aquò se compliguèt exactament amb Jèsus Crist.

> L’arqueologia a confirmat la veracitat de la Bíblia.

— Pergamins de la Mar Mòrta, escriches abans Crist. Confirman l’exactitud e la coeréncia de la Bíblia ebraïca a travèrs los millenaris. Lo ròtle d’Isaïas de fa dos mila ans es practicament lo meteis qu’avèm dins la Bíblia uèi.

— Fòrça scientifics cresián que David èra un mite, qu’existissiá pas jamai. Fins que foguèt descobèrta l'”Estela de Tel Dan”, datant del sègle IX avC, e mencionant l'”Ostal de David”

— La pèira moabita “Mesha Stele”, de 840 avC, trobada en Jordania. Rapòrta las victòrias del rei de Moab suls israelians, en confirmant lo compte biblic trobat dins 2 Reis 3. Fa tanben referéncia al dieu israelian Jèhova o Yau, 840 abans Crist.

— E ne poiriái presentar d’autres, coma la pèira de Pilat, las listas de racion babilonianas que mencionan lo nom del rei d’Israèl, la citadèla de David e lo tunèl d’Ezequias.

> L’unitat del tèxte. Escrich per mai de quaranta personas diferentas, dins fòrça luòcs diferents, e a de moments diferents, cada partida rejonh las autras. Avètz benlèu vist una Bíblia amb de referéncias crosadas aital. La Bíblia es una unitat, tot s’encastra, subretot estudiar amb umilitat e pregària.

> L’ensenhament superior de la Bíblia : Los marrits òmes aurián pas pogut escriure la Bíblia, coma los condemna. Vòstre nivèl es naut, nòble e exigent. Al meteis temps, amaga pas las fauta de sos eròis. Se foguèsse una faula per ganhar de seguidors, glorificariá sos personatges. Mas non, mòstra francament las fauta dels patriarcas, profètas e reis mai respectats.

> Vòstra influéncia. Se la Bíblia èra un libre uman, auriá pas jamai pogut capitar çò qu’a capitat dins lo mond al cors dels sègles. Es estat e a encara una influéncia benefica, curativa e transformatritz. Los josieus, siam onèstes, son considerats coma prospèrs perque seguisson las leis de Dieu. L’Oèst es uèi desvolopat perque sos païses adoptèron de principis biblics de justícia e d’industriositat.

> Lo testimoniatge de Jèsus Crist: Citèt e confirmèt de contunh las Escrituras. “L’Escritura pòt pas fracassar” çò diguèt. Quitament la Genèsi considerava una istòria vertadièra, que Dieu creèt lo mond en sièis jorns, lo deluvi, etc. Guidèt sa vida pels ensenhaments de l’Ancian Testament.

> E fin finala, lo testimòni de l’experiéncia : Ensajatz-vos d’èsser crestian, e veiretz lo poder de la Paraula de Dieu !

Sabètz, sèm tan contents, los beneficis d’èsser crestian despassan las pèrdas possiblas. Tanben experimentatz un viatge amb lo Creator. Ditz: vos ai amat d’amor eternal, per so vos ai trachat amb bontat. Venètz a ieu, totes vosautres que trabalhatz e que sètz cargats, e vos donarai lo repaus (Matèu 11:28)

Reverem aquest Dieu d’amor, ofrissent obediéncia volontària, e del còr. Après tot, l’evangèli es lo poder de Dieu per la salvacion. De qué nos vòl salvar Dieu? De nòstres pecats. A totes los que lo recebon, lo Crist dona lo poder de venir d’Enfants de Dieu e d’arrestar de pecar. Uèi e ara, se cresètz. Mas qu’es lo pecat? La paraula del Senhor ditz que lo pecat es la transgression de la lei, aquò’s la sola definicion que la Bíblia nos presenta. Lo pecat es una decision de despassar la lei. La lei de Dieu es centrada suls dètz comandaments, los quatre primièrs mòstran cossí exprimissèm nòstre amor per Dieu, e la segonda taula, l’amor pels nòstres vesins. Puèi, lo libre d’Exòde e Levitic presentan d’instruccions complementàrias, ligadas a la vida vidanta e a la santat. Es plaser de seguir la volontat de nòstre Dieu, car sas leis son justas e bonas.

Es coma dins lo trafic: Las règlas e las restriccions servon a nòstra seguretat. La règla que la veitura deu totjorn viatjar d’aquel costat de l’autorota, e s’arrestar als lums roges, son pas los capricis del governador, mas de convencions que servon a nòstre ben. Aital meteis, los comandaments del Senhor son rasonables e an de sens.

Mas podèm pas obeïr per nòstra fòrça. Aquò seriá coma voler traversar l’ocean Atlantic dins un batèu de rem. Nos cal daissar morir, e permetre al Crist de viure e d’obesir en ieu. Ara òc, aquò’s daissar Dieu respirar dins nosautres, e far avançar nòstra barca. Temètz Dieu e donatz-li glòria. Reveréncia lo Senhor, perque l’ora del sieu jutjament es venguda. Jèsus es gaireben tornat, sa venguda serà en poder e en granda glòria, e cada uèlh lo veirà. Dix Jhesu-Crist: axi com lo lamp ven de levant e apareix en la occident, axi sera la venguda del Fill del Home. Nòstra escasença de lo far plan es aquela sola vida qu’avèm, puèi ven lo jutjament.

L’agent de polícia que vos dona lo bilhet per aver menat del costat incorrècte de la rota a pas generalament de rancura personala contra ieu. Desliura pas sa colèra sus ieu, mas fa aplicar la lei. Aital meteis, Dieu aima totas sas creaturas. Quand quitarà lo pecat del mond, deurà tanben eliminar totes los que s’arrapan al pecat.

Morirà l’ànima que peca e que vòl pas salvaire. Lo pecat es la transgression de la lei. Es violar un dels comandaments del Senhor. Jèsus venguèt pas per cambiar la lei, la compliguèt. Jèsus trenquèt de règlas inventadas pels èssers umans, mas pas la paraula de Dieu. Dix: entro que lo cel e la terra passen, no passarà un jot ne un titol de la ley, a la fi de la sua vida dix: Tem Deu e guarda los seus manaments, car aquest es lo deure de tot home. Car dio menare tota obra al iuiament e tota rescon- da sia bona o mal . (Eclesiastes 12:13)

I a de guèrras e de rumors de guèrras, la vida es tan fragila. Quand daissarem aquela vida, quin recòrd daissarem enrè? Los mòrts an pas una segonda escasença. La paraula del Senhor ditz: los vius sabon que van morir, mas los mòrts sabon pas res. Dins la tomba, ont vas, i a pas de trabalh, pas de plan, pas de coneissença, pas de saviesa. Alara ara, del temps que sètz viu, aimatz e reveratz Dieu e donatz-li glòria, perque l’ora del jutjament es començada.

Adora luy lo qual fey li cel e la terra e la mar e las fonts d ayga . Aquò nos rapèla lo quatren comandament: Remembratz-vos del jorn de sabbat per lo gardar sant. Sièis jorns trabalharetz e faretz tot vòstre trabalh, mas lo seten jorn es lo repaus per Yau vòstre Dieu. No farets neguna obra… Car en sis jorns Yau feu los cels e la terra, la mar e tot quant es en ells, e al seten dia reposà, per ço Yau lo beney e lo sanctifica.

Satan, lo diable, èra un còp un angel de lutz dins lo cèl, mas l’orgulh e l’enveja dominèron son còr, e comencèt d’odiar la lei de Dieu, avent una aversion a sos precèptes justes. Afirmèt que los angèls avián pas besonh d’aquela lei. E influiguèt una persona fòrça poderosa a Roma per modificar un dels comandaments de Dieu, jos la forma d’una provocacion. Los crestians fins al sègle IV gardavan lo sabbat, lo meteis jorn que los josieus. Jèsus meteis diguèt: pregatz que la persecucion se passe pas lo sabbat.

Avètz jamai pensat se dins l’entrepresa ont trabalhatz subte un grop d’emplegats decidiguèron que volián aver tot lo dimècres liure? Seriá pas aquò un desfís a l’autoritat dels directors?

Aital, lo papa ordonèt que lo jorn de repaus cambièsse del dissabte, lo seten jorn, al dimenge, lo primièr jorn de la setmana. E empleguèt coma pretèxte lo fach que Jèsus foguèt ressuscitat lo primièr jorn. De mai, pels catolics d’aquel temps, lo sabbat lor remembrava los josieus, qu’èran odiats. Pendent un temps, dissabte e dimenge foguèron gardats coma sants. Mas amb los ans, lo dissabte foguèt desrevelhat e mal parlat, coma èra un jorn de restriccion, e lo dimenge èra un jorn de jòia, aital lo primièr jorn ganhèt de popularitat. Aquò se passèt al sègle IV. Lo segond comandament del catequisme, que ditz de pas far d’imatges gravats, foguèt tanben levat. E per manténer lo polit nombre de dètz comandaments, lo papa partiguèt lo desen comandament en dos. Mas la lei del Senhor es perfiècha, çò ditz lo Psaume 19, tot cambiament es un afront al cèl. La natura ela meteissa sent l’efièch de la transgression de la lei e d’aqueles que destruisson la tèrra, ditz Ysaïas: La tèrra planh e se seca; lo mond s’afeblis e se marcís; afeblin lo mai naut de las gents de la tèrra. De fach, la tèrra es contaminada a causa de sos abitants, perque transgressan las leis, càmbian los estatuts e trencan l’aliança eternala.

Lo seten jorn, dissabte, es lo jorn del Senhor, lo melhor jorn de la setmana, lo jorn de la familha. Quitament se perdèm nòstre trabalh, aquò mostrarà qu’aimam Dieu de tot nòstre còr. Seriás dispòsat a pèrdre ton trabalh per salvar la vida de la persona qu’aimas mai aicí sus Tèrra?

Nòstre Creator ditz: Quitament se una maire oblida l’enfant qu’aima, ieu vos oblidarai pas (Isaïas 49:15). Cossí pòdi pas aimar un Dieu coma aquò?

Quand te rendètz a aquel amor, quand vòstre “ieu” es trencat en responsa a aquel amor, e començatz de donar l’obedíncia volontària, podètz èsser netejat de vòstres pecats, batejat per immersion. Simboliza la mòrt al mond, e l’acceptacion de la vida que lo Paire dona. Creèt aquelas fonts d’aiga per nos lavar de tota impuretat.

Un enfant de carrièra, orfanèl, brut, que flairava, foguèt adoptat dins una familha rica. Recebèt de sabon perfumat, una toalha, un polit banh, e de vestits nets. Mas e se l’enfant refusava de se banhar o arrestava de portar sos vièlhs vestits? Doncas, per dintrar dins lo reialme del cèl, nos cal acceptar cèrtas condicions. Aquell qui cobrís les sues transgressions james prosperarà mas aquell qui les confessa e lexa trobarà misericòrdia.

Te dejamos este maravilloso ebook en esta pagina, que te muestra paso a paso en la conversion. Cossí aver una relacion personala amb vòstre Paire celestial. Uèi, s’ausissètz la votz del Paire, durbitz pas vòstre còr.

Remembratz-vos: a qué servís de ganhar lo mond entièr e de pèrdre son èime?