Angscht Gott
a gitt him Herrlechkeet

Daniela (12): Ech sinn ni an d’Schoul gaang, meng Elteren educéieren mech doheem an ech si frou.

Daniel (43) Ech hunn an der Schwäiz en Diplom an der Mechanesch Ingenieur gemaach, awer wéinst der Kris op déi d’Welt riicht, sinn ech elo e Banannebauer a Brasilien

Betsy (42): An ech sinn e Chrëscht an eng glécklech Fra a Mamm. E Vers deen mech beaflosst: Wat ass de Sënn fir d’ganz Welt ze gewannen an Är Séil ze verléieren? Oder wat wäert e Mann fir seng Séil ginn?

Daniel: Iwwregens: Ech si kee Member vun enger Kierch, ech war ausgeschloss well ech ze onofhängeg sinn. Ech hu versicht Gott ze verfollegen ouni vu mënschlechen Organisatiounen ofhänken.

Dir wësst, de Gott deen Dir refuséiert hutt ass net de richtege Gott, awer eng schlecht gemaach Karikatur vun Him. De Satan, den Däiwel, deen eemol en Engel vu Gott war, awer aus dem Himmel verdriwwen ass, an deen dës Welt dominéiert, ass deen, deen Gott als arbiträr a grausam duerstellt, dee seet: Gehéier mir oder ech braten dech am Feier. De Feind vum Gutt ass deen deen dëst Bild molen. Si ass falsch. Et war fir dës Verzerrung ze korrigéieren wat Gott säi Jong geschéckt huet, fir der Welt ze weisen wéi hien ass. De Christus huet verséchert: Hien, dee mech gesinn huet, huet de Papp gesinn, seng ierdesch Missioun ze beschreiwen, huet de Jesus gesot: “De Geescht vum Här ass op mech, well Hien huet mech gesalft fir déi Aarm ze evangeliséieren, Hien huet mech geschéckt fir déi gebrachent Häerz ze heelen. fir ze verkënnegen, Gefaangenen fräi ze loossen, an déi Blannen d’Gesiicht ze ginn, an déi, déi ënnerdréckt sinn, fräi ze loossen. Dat war Seng Aarbecht. Hien ass gaang fir gutt ze maachen, an déi vum Satan ënnerdréckt geheelt. Gott huet d’Welt esou gär, datt hie gewëllt war, sech vu sengem eenzege Jong fir eng riskant Missioun ze trennen: 30 Joer op der Äerd ze liewen, mam Risiko, datt de Jesus och mat der Sënn gefleckt gëtt, an hie fir ëmmer verléiert. All dëst sou datt wann de Plang funktionnéiert, mir éiwegt Liewen hätten.

Daniel: Wéi ech 17 war, hunn ech mir selwer gesot: Ech gleewen datt Gott existéiert an datt hien Léift ass. Awer vill Weltreliounen gleewen un eng Aart vu Gott. Kann ech wierklech vertrauen datt d’Bibel d’Wuert vu Gott ass? Kann ech mäi Liewen op dëser Fondatioun bauen? Dunn hunn ech e puer Beweiser entdeckt déi beweisen datt d’Bibel dem Gott säi Buch ass:

> D’Prophezeiungen erfëllt: D’Kapitel iwwer d’Statu vum Daniel 2 huet d’Successioun vu Räiche profetéiert an se beschriwwen, ier se existéieren. Vergläicht et mat enger Enzyklopedie oder Geschichtsbuch, an Dir wäert gesinn datt d’Bibel den Opstieg an de Fall vun de Räicher vu Persien, Griicheland a Roum prophesiet huetAn och virausgesot wéini de Messias géif kommen. Dëst gouf genau mam Jesus Christus erfëllt.

> Archeologie huet d’Wahrheet vun der Bibel bestätegt.

— Dead Sea Scrolls, viru Christus geschriwwen. Si bestätegen d’Genauegkeet an d’Konsistenz vun der Hebräescher Bibel duerch d’Joerdausend. D’Jesaiah Schrëftrulle vun virun zwee dausend Joer ass praktesch déiselwecht déi mir haut an der Bibel hunn.

— Vill Wëssenschaftler hunn gegleeft datt den David e Mythos wier, deen ni existéiert huet. Bis de “Stele vum Tel Dan” entdeckt gouf, daten aus dem 9. Joerhonnert v.

— De moabitesche Steen “Mesha Stele”, aus 840 v. Et bericht d’Victoiren vum Kinnek vu Moab iwwer d’Israeliten, bestätegt de biblesche Kont fonnt an 2 Kings 3. Et mécht och Referenz op den Israeli Gott Jehova oder Yau, 840 viru Christus.

— An ech kéint anerer presentéieren, wéi dem Pilatus säi Steen, déi babylonesch Ratiounslëschten, déi den Numm vum Kinnek vun Israel ernimmen, dem David seng Zitadell an dem Hiskia säin Tunnel.

> D’Eenheet vum Text. Geschriwwen vu méi wéi véierzeg verschiddene Leit, op ville verschiddene Plazen, an zu verschiddenen Zäiten, schléit all Deel mat deenen aneren. Dir hutt wahrscheinlech eng Bibel mat esou Kräizreferenzen gesinn. D’Bibel ass eng Eenheet, alles passt zesummen, besonnesch studéiert mat Demut a Gebied.

> Déi Héichschoul vun der Bibel: Schlecht Männer hätten d’Bibel net geschriwwen, well se se veruerteelt. Äre Standard ass héich, nobel an exigent. Zur selwechter Zäit verstoppt et d’Feeler vu sengen Helden net. Wann et e Fabel wier fir Unhänger ze kréien, da géif et seng Charaktere verherrlechen. Awer nee, et weist éierlech d’Feeler vun de meescht respektéierte Patriarchen, Prophéiten a Kinneken.

> Ären Afloss. Wann d’Bibel e mënschlecht Buch wier, hätt se ni erreecht wat se an der Welt iwwer d’Joerhonnerte erreecht huet. Et war an huet nach ëmmer e positiven, heelen an transformativen Afloss. D’Judden, loosst eis éierlech sinn, ginn als Wuelstand ugesinn well se dem Gott seng Gesetzer befollegen. De Westen ass haut entwéckelt well seng Länner biblesch Prinzipien vu Gerechtegkeet an Industrie ugeholl hunn.

> D’Zeegnes vu Jesus Christus: Hien huet d’Schrëften kontinuéierlech zitéiert a bestätegt. “D’Schrëft kann net versoen”, sot hien. Och Genesis huet hien als eng richteg Geschicht ugesinn, datt Gott d’Welt a sechs Deeg erschaf huet, d’Iwwerschwemmung, etc. Hien huet säi Liewen duerch d’Léier vum Alen Testament guidéiert.

> A schlussendlech den Zeegnes vun der Erfahrung: Probéiert Iech selwer Chrëscht ze sinn, an Dir wäert d’Kraaft vum Gottes Wuert gesinn!

Dir wësst, mir si sou frou, d’Virdeeler vun engem Chrëscht sinn méi wéi déi méiglech Verloschter. Erlieft och eng Rees mam Schëpfer. Hie seet: Ech hunn dech mat éiweger Léift gär, dofir hunn ech dech mat Frëndlechkeet gezunn. Kommt bei mech, all déi, déi schaffen a schwéier belaascht sinn, an ech wäert Iech Rescht ginn (Matthäus 11:28)

Loosst eis dëse Gott vu Léift respektéieren, fräiwëlleg Gehorsam ubidden an aus dem Häerz. No allem ass d’Evangelium d’Kraaft vu Gott fir d’Erléisung. Wat wëll Gott eis retten? Vun eise Sënnen. Fir all déi hien ophuelen, gëtt Christus d’Kraaft Kanner vu Gott ze ginn an opzehalen ze sënnegen. Haut an elo, wann Dir gleeft. Awer wat ass Sënn? D’Wuert vum Här seet datt d’Sënn d’Verstouss vum Gesetz ass, dëst ass déi eenzeg Definitioun déi d’Bibel eis presentéiert. Sënn ass eng Entscheedung fir d’Gesetz ze übertragen. Gottes Gesetz ass op déi zéng Geboter zentréiert, déi éischt véier weisen wéi mir eis Léift fir Gott ausdrécken, an den zweeten Dësch, Léift fir eis Noperen. Dann presentéieren d’Buch vum Exodus a Leviticus komplementär Instruktiounen, am Zesummenhang mam Alldag a Gesondheet. Et ass e Genoss de Wëlle vun eisem Gott ze verfollegen, well seng Gesetzer si gerecht a gutt.

Et ass wéi am Verkéier: D’Regelen a Restriktiounen déngen eis Sécherheet. D’Regel, datt den Auto ëmmer op där Säit vun der Autobunn muss fueren, a bei rout Luuchten ophalen, sinn net dem Gouverneur seng Laun, mee Konventiounen, déi eis gutt déngen. Och dem Här seng Geboter sinn raisonnabel a maachen Sënn.

Awer mir kënnen net mat eiser Kraaft nohalen. Dat wier wéi wann een den Atlanteschen Ozean an engem Rudderboot wëlle kräizen. Mir mussen eis selwer stierwen loossen, an de Christus erlaben a mir ze liewen an ze befollegen. Elo jo, dëst léisst Gott an eis ootmen, an eist Boot no vir beweegen. Angscht Gott a gitt Him Herrlechkeet. Respektéiert den Här, well d’Stonn vu sengem Uerteel ass komm. De Jesus ass bal zréck, säi Komme wäert a Kraaft a grousser Herrlechkeet sinn, an all Ae wäert Him gesinn. De Jesus sot: Wéi de Blëtz aus dem Osten kënnt an am Westen erschéngt, sou wäert de Komm vum Mënschejong sinn. Eis Geleeënheet et richteg ze kréien ass dat eenzegt Liewen dat mir hunn, da kënnt Uerteel.

De Polizist, deen Iech den Ticket gëtt fir op der falscher Säit vun der Strooss ze fueren, huet normalerweis kee perséinleche Gruef géint mech. Hien entléisst seng Roserei net op mech, mee d’Gesetz ëmsetzen. Och Gott huet all seng Kreaturen gär. Wann hien d’Sënn vun der Welt hëlt, muss hien och jidderengem eliminéieren, deen un d’Sënn hänken.

D’Séil, déi sënnegt a kee Retter wëll, wäert stierwen. Sënn ass Iwwertriedung vum Gesetz. Et verletzt ee vun de Befehle vum Här. De Jesus ass net komm fir d’Gesetz z’änneren, hien huet et erfëllt. De Jesus huet Reegele gebrach, déi vu Mënschen erfonnt goufen, awer net d’Wuert vu Gott. Hien huet gesot: bis den Himmel an d’Äerd fortgoen, wäert net eng Jota oder eng Tittel aus dem Gesetz passéieren, um Enn vu sengem Liewen huet gesot: Angscht Gott a behalen seng Geboter, well dëst ass d’Pflicht vun all Mënsch. Fir Gott wäert all Aarbecht an d’Uerteel bréngen, an all verstoppt Saach, egal ob et gutt ass oder ob et béis ass. (Prediker 12:13)

Et gi Kricher a Rumeuren vu Kricher, d’Liewen ass sou fragil. Wa mir dëst Liewen verloossen, wéi eng Rekord wäerte mir hannerloossen? Déi Doudeg kréien keng zweet Chance. D’Wuert vum Här seet: déi Lieweg wëssen, datt si stierwen, mä déi Doudeg wëssen näischt. Am Graf, wou Dir gitt, gëtt et keng Aarbecht, kee Plang, kee Wëssen, keng Wäisheet iwwerhaapt. Also elo, wärend Dir lieweg sidd, gär Gott a respektéiert Gott a gitt Him Herrlechkeet, well d’Stonn vum Uerteel ugefaang huet.

Verehrt deen, deen den Himmel an d’Äerd an d’Mier an d’Waasserquellen gemaach huet. Dëst erënnert eis un dat véiert Gebot: Denkt un de Sabbatsdag fir en helleg ze halen. Sechs Deeg soll Dir schaffen an all Är Aarbecht maachen, awer de siwenten Dag ass Rou fir Yau Äre Gott. Du solls keng Aarbecht dran maachen … Fir a sechs Deeg huet Yau den Himmel an d’Äerd gemaach, d’Mier an alles wat an hinnen ass, an um siwenten Dag huet hien ausgerout, dofir huet de Yau him geseent an huet hie gehellegt.

De Satan, den Däiwel, war eemol en Engel vum Liicht am Himmel, awer Stolz an Näid dominéiert säin Häerz, an hien huet ugefaang dem Gott säi Gesetz ze haassen, an huet eng Aversioun vu senge gerechte Virschrëften. Hien huet behaapt datt Engelen dëst Gesetz net brauchen. An hien huet eng ganz mächteg Persoun zu Roum beaflosst fir ee vun de Geboter vu Gott z’änneren, a Form vun enger Provokatioun. Chrëschten bis zum véierte Joerhonnert hunn de Sabbat gehalen, dee selwechten Dag wéi d’Judden. De Jesus selwer huet gesot: Biet datt d’Verfolgung net um Sabbat geschitt.

Hutt Dir jeemools geduecht, ob an der Firma, wou Dir schafft, op eemol e Grupp vu Mataarbechter decidéiert huet, datt se de ganze Mëttwoch fräi wëllen hunn? Wier dat net eng Erausfuerderung fir d’Autoritéit vun den Direkteren?

Sou huet de Poopst bestallt, datt de Reschtdag vum Samschdeg, dem siwenten Dag, op de Sonndeg, den éischten Dag vun der Woch, ännert. An hien huet als Virwand d’Tatsaach benotzt datt de Jesus um éischten Dag erëmbelieft gouf. Ausserdeem huet fir Katholike zu där Zäit de Sabbat un d’Judden erënnert, déi gehaasst goufen. Eng Zäit laang goufen Samschdes a Sonndes als Hellegen gehal. Awer iwwer d’Jore gouf de Samschdeg gefroot a schlecht geschwat, well et en Dag vun der Restriktioun war, a Sonndeg war en Dag vu Freed, sou datt den éischten Dag Popularitéit gewonnen huet. Dëst ass am véierte Joerhonnert geschitt. Och dat zweet Gebot vun der Katechismus, dat seet, keng gegraff Biller ze maachen, gouf och ewechgeholl. A fir déi flott Zuel vun zéng Geboter ze halen, huet de Poopst dat zéngt Gebot an zwee gedeelt. Awer d’Gesetz vum Här ass perfekt, seet de Psalm 19, all Ännerung ass en Affront zum Himmel. D’Natur selwer fillt den Effet vum Gesetzgebitt a vun deenen, déi d’Äerd zerstéieren, seet den Jesaja: D’Äerd trauert a verschwënnt; d’Welt schwächt a verschwënnt; si schwächen den héchste vun de Leit vun der Äerd. Tatsächlech ass d’Land kontaminéiert wéinst sengen Awunner, well se d’Gesetzer iwwerschreiden, d’Statuten änneren an den éiwege Bund briechen.

De siwenten Dag, Samschdeg, ass den Här Dag, de beschten Dag vun der Woch, Famill Dag. Och wa mir eis Aarbecht verléieren, wäert dëst weisen datt mir Gott mat eisem ganzen Häerz gär hunn. Wär Dir gewëllt Är Aarbecht ze verléieren fir d’Liewe vun der Persoun ze retten déi Dir am léifsten hei op der Äerd gär hutt?

Eise Schëpfer seet: Och wann eng Mamm d’Kand vergiesst, déi si gär huet, wäert ech dech net vergiessen (Jesaja 49:15). Wéi kann ech e Gott net esou gär hunn?

Wann Dir op dës Léift opginn, wann Äert “Selbst” als Äntwert op dës Léift gebrach ass, an Dir ufänkt fräiwëlleg Gehorsam ze ginn, kënnt Dir vun Äre Sënne gereinegt ginn, duerch Tauche gedeeft ginn. Et symboliséiert den Doud fir d’Welt, an d’Akzeptanz vum Liewen dat de Papp gëtt. Hien huet dës Quelle vum Waasser erstallt fir eis vun all Gëftegkeet ze wäschen.

E Stroossekand, verwaist, dreckeg, schlecht richen, gouf an eng räich Famill adoptéiert. Si krut parfüméierter Seef, en Handduch, e schéint Bad a propper Kleeder. Awer wat wann d’Kand refuséiert e Bad ze huelen oder opgehalen seng al Kleeder unzedoen? Dofir, fir an d’Kinnekräich vum Himmel anzeginn, musse mir bestëmmte Konditiounen akzeptéieren. Deen, deen seng Iwwerträg ofdeckt, wäert ni floréieren, awer deen, dee se zouginn an se verléisst, wäert Barmhäerzegkeet fannen.

Mir verloossen dëst wonnerschéint Ebook op dëser Säit, déi Iech Schrëtt fir Schrëtt an der Konversioun weist. Wéi eng perséinlech Relatioun mat Ärem himmlesche Papp ze hunn. Haut, wann Dir d’Stëmm vum Papp héiert, härt Äert Häerz net.

Denkt drun: wat ass de Sënn fir d’ganz Welt ze gewannen an Är Séil ze verléieren?