Escolha uma Página

Í navni Harrans Jesu Krists:

Óttast Gud
og gevið honum æru

 

Tí dómstímin er komin. Og tilbiðið Hann, sum hevur gjørt himmal og jørð og hav og vatnkeldur.

Fyri at lesa frálíku bókina niðanfyri, viðmæla vit ePub sniðið. Tú hevur fyrst brúk fyri einum ePub lesara sum ókeypis Kindle (Android, iOS letur upp í einum nýggjum flipa). PDF-fílurnar eru í risa skrift, so tú kanst lesa tær uttan trupulleikar á fartelefonini.

Óttast GUÐ

Niðanfyri er teksturin av okkara fyrsta altjóða sjónbandi, títt mál er ikki tøkt enn á Heygen.com til sjónbandstýðing.

Framløga

Daniela (12): Eg gekk ongantíð í skúla, foreldrini menna meg heima og eg eri glað.

Daniel (43) Eg eri útbúgvin í maskinverkfrøði í Sveis, men við atliti at kreppuni, sum heimurin er á veg ímóti, eri eg nú bananbóndi í Brasil

Betsy (42): Og eg eri kristin og ein eydnurík ​​kona og mamma. Eitt vers, sum ávirkar meg: Hvat nyttar tað at vinna allan heimin og missa sálina? Ella hvat vil maður geva fyri sál sína?

Daniel: Annars: Eg eri ikki limur í nakrari kirkju, eg varð útihýstur fyri at vera ov sjálvstøðugur. Eg havi roynt at fylgt Gudi uttan at vera treytaður av menniskjaligum samskipanum.

Evangelium

Tú veitst, Gud, tú vrakaði, er ikki tann sanni Gud, men ein illa gjørd karikatura av Honum. Satan, djevulin, sum einaferð var ein eingil Guds, men varð koyrdur úr himli, og sum ræður yvir hesum heimi, er tann, sum lýsir Gud sum valdsligan og grimman, sum sigur: lýð mær ella skal eg steikja teg í eldinum. Fíggindin av tí góða er tann, sum málar hesa myndina. Hon hevur skeivt. Tað var fyri at rætta hesa skeiving, at Gud sendi son sín, fyri at vísa heiminum, hvussu hann er. Kristus vissaði: Tann, sum hevur sæð meg, hevur sæð Faðirin Lýsandi sína jarðligu uppgávu, segði Jesus: “Andi Harrans er yvir mær, tí at hann hevur salvað meg at evangelisera tey fátæku, hann hevur sent meg at grøða tey sundurbrotnu. at kunngera at sleppa fangum fríum, at geva blindum sjón og at lata tey, sum eru kúgað, leyst.” Tað var Hansara verk. Hann gekk runt og gjørdi tað góða og grøddi tey, sum vóru kúgað av Satan. Gud elskaði heimin so nógv, at hann var fúsur at skilja seg frá einasta soni sínum til eina váðafulla uppgávu: at liva á jørðini í 30 ár, við tí vanda fyri, at Jesus eisini skuldi verða dálkaður av synd, og missa hann um allar ævir. Alt hetta fyri at um ætlanin riggaði kundu vit fáa ævigt lív.

Kann eg líta á Bíbliuna?

Daniel: Tá eg var 17 ára gamal, segði eg við meg sjálvan: Eg trúgvi, at Gud er til, og at hann er kærleiki. Men nógvir heimsátrúnaðir trúgva á okkurt slag av Gudi. Kann eg veruliga líta á, at Bíblian er Guds orð? Kann eg byggja mítt lív á hetta grundarlagið? Síðani fann eg nøkur prógv, sum vístu, at Bíblian er Guds bók:

> Profetiirnar gingu út: Kapittulin um standmyndina av Dániels 2 profeteraði røðina av heimsveldum og lýsti tey, áðrenn tey vóru til. Samanber tað við eina alfrøði ella søgubók, og tú sært, at Bíblian profeteraði uppgang og fall hjá heimsveldunum Persia, Grikkalandi og RómOg eisini spáddi, nær Messias skuldi koma. Hetta varð júst uppfylt við Jesusi Kristi.

> Fornfrøði hevur staðfest sannleikan í Bíbliuni.

— Deyðahavsrullur, skrivaðar fyri Kristus. Tey staðfesta, at hebraiska Bíblian er rætt og samsvarandi gjøgnum túsundárini. Jesaja-rullan frá tveimum túsund árum síðani er so at siga tann sama, sum vit hava í Bíbliuni í dag.

— Nógvir vísindamenn hildu, at Dávid var ein myta, sum ongantíð var til. Til “Stela av Tel Dan” varð funnin, sum er frá 9. øld f.Kr., og sum nevnir “Dávids hús”

— Móabski steinurin “Mesha Stele”, frá 840 f.Kr., funnin í Jordan. Hon greiðir frá sigrunum hjá Móabs kongi á ísraelsmonnum, og staðfestir bíbilsku frásøgnina, sum er at finna í 2. Kongabók 3. Hon vísir eisini til ísraelskan Gud Jehova ella Yau, 840 áðrenn Kristus.

— Og eg kundi lagt fram onnur, so sum steinin hjá Pilatusi, teir bábylonsku rationeringslistarnar, sum nevna navnið á Ísraels kongi, Dávids borg og tunnilin hjá Hizkia.

> Eindin í tekstinum. Skrivað av fleiri enn fjøruti ymiskum fólkum, nógvastaðni, og til ymiskar tíðir, leggur hvør partur seg saman við hinum. Tú hevur helst sæð eina Bíbliu við slíkum krossvísingum. Bíblian er ein eind, alt passar saman, serliga at lesa við eyðmjúkleika og bøn.

> Hægri útbúgvingin í Bíbliuni: Illir menn kundu ikki skrivað Bíbliuna, sum hon fordømir teir. Tín støði er høgur, edligur og krevjandi. Samstundis goymir hon ikki feilirnar hjá sínum hetjum. Var tað ein ævintýr fyri at fáa fylgjarar, so hevði hon ærað sínar persónar. Men nei, tað vísir erliga feilirnar hjá teimum mest virdu patriarkunum, profetunum og kongunum.

> Tín ávirkan. Var Bíblian ein menniskjabók, hevði hon ongantíð kunnað uppiborið tað, sum hon hevur uppiborið í heiminum gjøgnum øldirnar. Tað hevur verið og hevur framvegis eina gagnliga, grøðandi og umskiftandi ávirkan. Jødarnir, lat okkum vera erligir, verða mettir at vera vælferðarríkir, tí teir fylgja Guds lógum. Vesturheimurin í dag er ment, tí lond hansara tóku bíbilskar meginreglur um rættvísi og arbeiðssemi til sín.

> Vitnisburðurin um Jesus Kristus: Hann siteraði áhaldandi og staðfesti Skriftina. “Skriftin kann ikki miseydnast” segði hann. Sjálvt 1. Mósebók metti hann vera eina sonna søgu, at Gud skapti heimin uppá seks dagar, vatnflóðina o.s.fr. Hann stýrdi lívi sínum eftir lærunum í Gamla Testamenti.

> Og at enda vitnisburðurin frá royndum: Royn teg at vera kristin, so sært tú kraftina í Guds orði!

Óttast Gud

Tú veitst, vit eru so glað, fyrimunirnir við at vera kristin viga upp um møguliga tapið. Uppliv eisini eina ferð saman við Skaparanum. Hann sigur: Eg havi elskað teg við ævigum kærleika, tí havi eg drigið teg við vælvild. Komið higar til mín, øll tit, sum arbeiða og bera tungar byrðar, og eg skal geva tykkum hvílu (Matt 11,28)

Latið okkum virða hendan kærleiks Gud, bjóða sjálvboðið lýdni og av hjarta. Evangeliið er jú Guds kraft til frelsu. Hvat vil Gud bjarga okkum frá? Av okkara syndum. Øllum, sum taka ímóti honum, gevur Kristus kraft til at gerast Guds børn og lata vera við at synda. Í dag og nú, um tú trýrt. Men hvat er synd? Orð Harrans sigur, at synd er lógarbrot, hetta er einasta definitiónin, sum Bíblian leggur fram fyri okkum. Synd er ein avgerð um at bróta lógina. Guds lóg er miðsavnað um tey tíggju boðini, tey fyrstu fýra vísa, hvussu vit vísa okkara kærleika til Gud, og seinna talvan, kærleikan til okkara næsta. Síðani geva 2. Mósebók og 3. Mósebók fylgileiðbeiningar, sum hava við gerandisdagin og heilsuna at gera. Tað er ein fragd at fylgja vilja Guds várs, tí hansara lógir eru rættvísar og góðar.

Tað er sum í ferðsluni: Reglurnar og avmarkingarnar tæna okkara trygd. Reglan um, at bilurin altíð skal ferðast tann megin motorvegin, og steðga við reyð ljós, eru ikki landsstýrismansins lyndi, men konventiónir, sum tæna okkara góða. Somuleiðis eru boð Harrans rímilig og geva meining.

Men vit kunnu ikki lýða av okkara styrki. Tað hevði verið sum at vilja farið yvir um Atlantshavið í einum róðrarbáti. Vit mugu lata okkum doyggja, og lata Kristus liva og vera lýðin í mær. Nú ja, hetta er at lata Gud anda inn í okkum, og flyta okkara bát fram. Óttast Gud og gev honum dýrd. Æra Harran, tí dómsstundin er komin. Jesus er næstan afturkomin, hansara koma verður í valdi og stórari dýrd, og hvørt eyga skal síggja hann. Jesus segði: eins og elding kemur av eystri og vísir seg í vestri, soleiðis skal koma Menniskjusonar vera. Okkara møguleiki at fáa tað í rættlag er hetta einasta lívið vit hava, so kemur dómurin.

Løgreglumaðurin, sum gevur tær atgongumerkið fyri at koyra skeivan vegmegin, hevur vanliga ikki persónliga illgruna móti mær. Hann sleppur ikki vreiði síni móti mær, men umsitur lógina. Somuleiðis elskar Gud allar sínar skapningar. Tá hann tekur syndina burtur úr heiminum, noyðist hann eisini at beina fyri øllum, sum halda fast við syndina.

Sálin, sum syndar og ikki vil hava ein frelsara, skal doyggja. Synd er lógarbrot. Tað er at bróta eitt av boðum Harrans. Jesus kom ikki fyri at broyta lógina, hann uppfylti hana. Jesus bróti tó reglur, sum menniskju hava funnið uppá, men ikki Guds orð. Hann segði: til himmal og jørð fara burtur, fer ikki ein jot ella ein liður frá lógini, við lívsenda hansara segði: Óttast Gud og halt boð hansara, tí hetta er skylda hvørs mans. Tí at Gud skal føra hvørt verk fyri dóm og alt loyniligt, annaðhvørt tað er gott ella ilt. (Prædikarin 12:13)

Dómurin og tey deyðu

Tað eru kríggj og rygtir um kríggj, lívið er so broytiligt. Tá vit fara úr hesum lívinum, hvat met fara vit so at leggja eftir okkum? Tey deyðu fáa ikki annan møguleika. Orð Harrans sigur: tey livandi vita, at tey fara at doyggja, men tey deyðu vita einki. Í grøvini, har tú fert, er einki arbeiði, eingin ætlan, eingin vitan, eingin vísdómur yvirhøvur. So nú, meðan tú livir, elska og virða Gud og geva Honum dýrd, tí dómstímin er byrjaður.

Lóg og hvíludagur

Tilbið hann, sum hevur skapt himmalin og jørðina og havið og vatnkeldurnar. Hetta minnir okkum á fjórða boðið: Minst til hvíludagin at halda hann heilagan. Seks dagar skalt tú arbeiða og gera alt títt arbeiði, men sjeyndi dagurin er hvíld fyri Yau Gud tín. Tit skulu ikki gera nakað arbeiði í tí… Tí at á seks døgum gjørdi Yau himmalin og jørðina, havið og alt, sum í teimum er, og sjeynda dagin hvíldi hann, tí signaði Yau hann og halgaði hann.

Satan, djevulin, var einaferð ein ljóseingil í himlinum, men stoltleiki og øvund ráddu yvir hjarta hansara, og hann fór at hata Guds lóg, og hevði andstygd fyri hansara rættvísu fyriskipanum. Hann segði, at einglar ikki høvdu brúk fyri hesi lóg. Og hann ávirkaði ein sera valdsmiklan persón í Róm til at broyta eitt av Guds boðum, í formi av provokatión. Kristin fram til fjórðu øld hildu hvíludagin, sama dag sum jødarnir hildu. Jesus segði sjálvur: biðið fyri, at forfylging ikki hendir á hvíludegnum.

Hevur tú nakrantíð hugsað um, um í fyritøkuni, har tú arbeiðir, knappliga ein hópur av starvsfólkum avgjørdi, at tey vildu hava allan mikudagin frí? Hevði tað ikki verið ein avbjóðing fyri myndugleikan hjá stjórunum?

Harvið gav pávin boð um, at hvíludagurin skuldi broytast frá leygardegi, sjeynda degi, til sunnudag, fyrsta dag í vikuni. Og hann brúkti sum fyrisøgn, at Jesus reis upp fyrsta dagin. Harumframt minti hvíludagurin fyri katolikkar tá á jødarnar, sum vóru hataðir. Eitt tíðarskeið vórðu bæði leygardagur og sunnudagur hildin sum halgimenni. Men gjøgnum árini varð leygardagurin snúður og illa tosaður um, tí hann var ein avmarkingardagur, og sunnudagurin var ein gleðisdagur, so fyrsti dagurin fekk væl umtókt. Hetta hendi í fjórðu øld. Annað boð í katekismusinum, sum sigur ikki at gera skornar myndir, varð eisini tikið burtur. Og fyri at varðveita tað lekkra talið av tíggju boðum, býtti pávin tíggjunda boðið í tvey. Men lóg Harrans er fullkomin, sigur Sálmur 19, ein og hvør broyting er ein forrætning móti himlinum. Náttúran kennir sjálv ávirkanina av lógarbrotinum og teimum, sum oyðileggja jørðina, sigur Jesaja: Jørðin syrgir og visnar; heimurin veiknar og visnar; teir veikja tað hægsta av fólkinum á jørðini. Kortini er landið dálkað orsakað av íbúgvunum, tí teir bróta lógirnar, broyta lógir og bróta tann æviga sáttmálan.

Sjeyndi dagur, leygardagur, er Harrans dagur, besti dagur í vikuni, familjudagur. Sjálvt um vit missa arbeiðið, fer hetta at vísa, at vit elska Gud av øllum hjarta. Hevði tú verið fúsur at mist arbeiðið fyri at bjarga lívinum hjá tí persóninum, tú elskar mest her á jørðini?

Niðurstøða

Skaparin okkara sigur: Sjálvt um ein mamma gloymir tað barnið, sum hon elskar, skal eg ikki gloyma teg (Jes 49,15). Hvussu kann eg ikki elska ein Gud sum so?

Tá tú gevur teg yvir til tann kærleikan, tá títt “sjálv” verður brotið sum svar uppá tann kærleikan, og tú byrjar at geva sjálvboðið lýdni, kanst tú verða reinsaður frá tínum syndum, doyptur við doyving. Tað ímyndar deyðan fyri heiminum, og móttøkuna av tí lívi, sum Faðirin gevur. Hann skapti hesar vatnkeldur fyri at vaska okkum frá øllum óreinskapi.

Eitt gøtubarn, einkjuleyst, skitið, luktandi illa, varð ættleitt í eina ríka familju. Hon fekk angandi sápu, handklæði, lekkurt bað og rein klæðir. Men hvat um barnið noktaði at fara í bað ella gavst at vera í sínum gomlu klæðum? Tí mugu vit góðtaka ávísar treytir fyri at koma inn í himmiríkið. Tann, sum fjalir misbrot síni, fær ongantíð væl, men tann, sum játtar og fer frá teimum, fær miskunn.

Vit leggja hesa frálíku e-bókina eftir á hesi síðuni, sum vísir tær stig fyri stig í umleggingini. Hvussu tú fært eitt persónligt samband við tín himmalska Faðir. Í dag, um tú hoyrir rødd Faðirsins, so herð ikki hjarta títt.

Minst til: hvat nyttar tað at vinna allan heimin og missa sálina?