Timu Dion
kaj donu al li gloron

Daniela (12): Mi neniam iris al lernejo, miaj gepatroj edukas min hejme kaj mi estas feliĉa.

Daniel (43) Mi diplomiĝis pri mekanika inĝenierado en Svislando, sed pro la krizo al kiu la mondo iras, mi nun estas banankultivisto en Brazilo.

Betinjo (42): Kaj mi estas kristano kaj feliĉa edzino kaj patrino. Verso kiu influas min: Kio estas la signifo gajni la tutan mondon kaj perdi vian animon? Aŭ kion homo donos por sia animo?

Daniel: Cetere: mi ne estas membro de iu eklezio, mi estis ekskludita pro esti tro sendependa. Mi klopodis sekvi Dion sen dependi de homaj organizoj.

Vi scias, la Dio, kiun vi malakceptis, ne estas la vera Dio, sed malbone farita karikaturo de Li. Satano, la diablo, kiu iam estis anĝelo de Dio, sed estis forpelita el la ĉielo, kaj kiu regas ĉi tiun mondon, estas tiu, kiu prezentas Dion kiel arbitra kaj kruela, kiu diras: obeu min aŭ mi rostos vin en la fajro. La malamiko de bono estas tiu, kiu pentras ĉi tiun bildon. Ŝi eraras. Estis por korekti ĉi tiun distordon, ke Dio sendis Sian Filon, por montri al la mondo, kia Li estas. Kristo certigis: Kiu vidis min, vidis la Patron Priskribante Sian surteran mision, Jesuo diris: “La Spirito de la Sinjoro estas sur Mi, ĉar Li sanktoleis Min por evangeliigi la malriĉulojn, Li sendis Min por sanigi la rompitajn korojn. por proklami liberigi kaptitojn kaj doni vidpovon al blinduloj, kaj liberigi la prematojn. Tio estis Lia laboro. Li iris ĉirkaŭ farante bonon, resanigante tiujn subpremitajn de Satano. Dio tiom amis la mondon, ke li volis apartigi sin de sia sola Filo por riska misio: vivi sur la tero 30 jarojn, kun la risko, ke ankaŭ Jesuo makuliĝos per peko, kaj perdu lin por ĉiam. Ĉio ĉi por ke se la plano funkcius, ni havu eternan vivon.

Daniel: Kiam mi estis 17-jara, mi diris al mi: Mi kredas, ke Dio ekzistas kaj ke li estas amo. Sed multaj mondreligioj kredas je ia Dio. Ĉu mi povas vere fidi, ke la Biblio estas la vorto de Dio? Ĉu mi povas konstrui mian vivon sur ĉi tiu fundamento? Tiam mi malkovris iujn pruvojn indikante, ke la Biblio estas la libro de Dio:

> La profetaĵoj plenumitaj: La ĉapitro pri la statuo de Daniel 2 profetis la sinsekvon de imperioj kaj priskribis ilin, antaŭ ol ili ekzistis. Komparu ĝin kun enciklopedio aŭ historia libro, kaj vi vidos, ke la Biblio profetis la leviĝon kaj falon de la imperioj de Persio, Grekio kaj RomoKaj ankaŭ antaŭdiris kiam la Mesio venos. Ĉi tio ĝuste plenumis kun Jesuo Kristo.

> Arkeologio konfirmis la verecon de la Biblio.

— Volvlibroj de la Morta Maro, skribitaj antaŭ Kristo. Ili konfirmas la precizecon kaj konsekvencon de la Hebrea Biblio tra la jarmiloj. La Jesaja skribrulaĵo de antaŭ du mil jaroj estas preskaŭ la sama, kiun ni havas en la Biblio hodiaŭ.

— Multaj sciencistoj kredis, ke Davido estas mito, kiu neniam ekzistis. Ĝis la “Steleo de Tel Dan” estis malkovrita, originante de la 9-a jarcento a.K., kaj mencianta la “Domon de Davido”

— La moabita ŝtono “Mesha Stele”, el 840 a.K., trovita en Jordanio. Ĝi raportas la venkojn de la reĝo de Moab super la Izraelidoj, konfirmante la biblian rakonton trovitan en 2 Reĝoj 3. Ĝi ankaŭ faras referencon al la hebrea Dio Jehovah aŭ Yau, 840 antaŭ Kristo.

— Kaj mi povus prezenti aliajn, kiel la ŝtonon de Pilato, la babilonajn porciolistojn, kiuj mencias la nomon de la reĝo de Izrael, la citadelon de David kaj la tunelon de Ĥizkija.

> La unuo de la teksto. Verkita de pli ol kvardek malsamaj homoj, en multaj diversaj lokoj, kaj en malsamaj tempoj, ĉiu parto kuniĝas kun la aliaj. Vi verŝajne vidis Biblion kun tiaj krucreferencoj. La Biblio estas unuo, ĉio kongruas, precipe studado kun humileco kaj preĝo.

> La supera edukado de la Biblio: Malbonuloj ne povus esti verki la Biblion, ĉar ĝi kondamnas ilin. Via normo estas alta, nobla kaj postulema. Samtempe ĝi ne kaŝas la faŭltojn de siaj herooj. Se ĝi estus fablo por gajni adeptojn, ĝi glorus siajn rolulojn. Sed ne, ĝi malkaŝe montras la kulpojn de la plej respektataj patriarkoj, profetoj kaj reĝoj.

> Via influo. Se la Biblio estus homa libro, ĝi neniam povus atingi tion, kion ĝi atingis en la mondo tra la jarcentoj. Ĝi estis kaj ankoraŭ havas utilan, sanigan kaj transforman influon. La judoj, ni estu honestaj, estas konsiderataj prosperaj ĉar ili sekvas la leĝojn de Dio. La Okcidento hodiaŭ estas evoluinta ĉar ĝiaj landoj adoptis bibliajn principojn de justeco kaj laboremo.

> La atesto de Jesuo Kristo: Li konstante citis kaj konfirmis la Skribojn. “La Skribo ne povas malsukcesi” li diris. Eĉ Genezon li konsideris veran historion, ke Dio kreis la mondon en ses tagoj, la inundo, ktp. Li gvidis sian vivon per la instruoj de la Malnova Testamento.

> Kaj fine, la atesto de sperto: Provu vin esti kristano, kaj vi vidos la potencon de la Vorto de Dio!

Vi scias, ni estas tiel feliĉaj, la avantaĝoj de esti kristano superas la eblajn perdojn. Ankaŭ spertu vojaĝon kun la Kreinto. Li diras: Mi amis vin per eterna amo, tial mi vin altiris kun bonkoreco. Venu al mi, vi ĉiuj, kiuj estas laborantaj kaj ŝarĝitaj, kaj mi ripozigos vin (Mateo 11:28)

Ni respektu ĉi tiun Dion de amo, proponante libervolan obeon, kaj el la koro. Post ĉio, la evangelio estas la potenco de Dio por savo. De kio Dio volas savi nin? De niaj pekoj. Al ĉiuj, kiuj lin akceptas, Kristo donas la potencon fariĝi Infanoj de Dio kaj ĉesi peki. Hodiaŭ kaj nun, se vi kredas. Sed kio estas peko? La vorto de la Sinjoro diras, ke peko estas malobeo de la leĝo, ĉi tiu estas la sola difino, kiun la Biblio prezentas al ni. Peko estas decido malobei la leĝon. La leĝo de Dio estas centrita sur la dek ordonoj, la unuaj kvar montras kiel ni esprimas nian amon al Dio, kaj la dua tablo, amo al niaj proksimuloj. Tiam, la libro de Eliro kaj Levidoj prezentas komplementajn instrukciojn, rilatajn al ĉiutaga vivo kaj sano. Estas plezuro sekvi la volon de nia Dio, ĉar Liaj leĝoj estas justaj kaj bonaj.

Estas kiel en trafiko: La reguloj kaj limigoj servas al nia sekureco. La regulo, ke la aŭtomobilo devas ĉiam veturi sur tiu flanko de la ŝoseo, kaj halti ĉe ruĝaj lumoj, ne estas la kapricoj de la guberniestro, sed konvencioj kiuj servas al nia bono. Same, la ordonoj de la Sinjoro estas raciaj kaj sencaj.

Sed ni ne povas obei per nia forto. Tio estus kiel voli transiri Atlantikon per remboato. Ni devas lasi mem morti, kaj permesi al Kristo vivi kaj obei en mi. Nun jes, ĉi tio estas lasi Dion enspiri en nin, kaj movi nian boaton antaŭen. Timu Dion kaj donu al Li gloron. Respektu la Sinjoron, ĉar venis la horo de Lia juĝo. Jesuo preskaŭ revenis, Lia alveno estos en potenco kaj granda gloro, kaj ĉiu okulo vidos Lin. Jesuo diris: kiel fulmo venas de la oriento kaj aperas en la okcidento, tiel estos la alveno de la Filo de homo. Nia ŝanco korekti estas ĉi tiu nura vivo, kiun ni havas, tiam venas juĝo.

La policisto, kiu donas al vi la bileton por veturado sur la malĝusta flanko de la vojo, kutime ne havas personan rankoron kontraŭ mi. Li ne liberigas sian koleron kontraŭ mi, sed  plenumas la leĝon. Same, Dio amas ĉiujn siajn kreitaĵojn. Kiam li forprenas pekon de la mondo, li ankaŭ devos forigi ĉiujn, kiuj alkroĉiĝas al peko.

La animo, kiu pekas kaj ne volas savanton, mortos. Peko estas malobeo de la leĝo. Ĝi malobservas unu el la ordonoj de la Sinjoro. Jesuo ne venis por ŝanĝi la leĝon, li plenumis ĝin. Jesuo ja malobeis regulojn elpensitajn de homoj, sed ne la vorton de Dio. Li diris: gxis la cxielo kaj la tero forpasos, ne forpasos ecx unu joto aux unu teto de la Legxo, en la fino de sia vivo diris: Timu Dion kaj observu Liajn ordonojn, cxar cxi tio estas la devo de cxiu homo. Çar çiun faron Dio venigos al ju ̧o, kaj çiun sekretan aferon, çu ̧i estas bona, çu ̧i estas malbona. ( Eklezio 12:13 )

Estas militoj kaj famoj pri militoj, la vivo estas tiel delikata. Kiam ni forlasos ĉi tiun vivon, kian rekordon ni postlasos? La mortintoj ne havas duan ŝancon. La vorto de la Eternulo diras: La vivantoj scias, ke ili mortos, sed la mortintoj scias nenion. En la tombo, kien vi iras, estas neniu laboro, neniu plano, neniu scio, neniu saĝo. Do nun, dum vi vivas, amu kaj respektegu Dion kaj donu al Li gloron, ĉar la horo de juĝo komenciĝis.

adorkliniĝu al Tiu, kiu kreis la ĉielon kaj la teron kaj la maron kaj la fontojn de akvo. Ĉi tio memorigas nin pri la kvara ordono: Memoru la sabatan tagon por sanktigi ĝin. Dum ses tagoj laboru kaj faru vian tutan laboron, sed la sepa tago estas ripozo por Yau, via Dio. Faru en ĝi nenian laboron… Ĉar en ses tagoj Yau faris la ĉielon kaj la teron, la maron kaj ĉion, kio estas en ili, kaj en la sepa tago li ripozis, tial Yau lin benis kaj sanktigis.

Satano, la diablo, iam estis anĝelo de lumo en la ĉielo, sed fiero kaj envio regis lian koron, kaj li komencis malami la leĝon de Dio, havante abomenon al Siaj justaj ordonoj. Li asertis, ke anĝeloj ne bezonas ĉi tiun leĝon. Kaj li influis tre potencan personon en Romo por modifi unu el la ordonoj de Dio, en formo de provoko. Kristanoj ĝis la kvara jarcento observis la sabaton, la saman tagon kiel la judoj. Jesuo mem diris: preĝu, ke persekutado ne okazu en la sabato.

Ĉu vi iam pensis, ĉu en la kompanio, kie vi laboras, subite grupo de dungitoj decidis, ke ili volas havi la tutan merkredon libera? Ĉu tio ne estus defio al la aŭtoritato de la direktoroj?

Tiel, la papo ordonis ke la ripoztago ŝanĝiĝu de sabato, la sepa tago, al dimanĉo, la unua tago de la semajno. Kaj li uzis kiel pretekston, ke Jesuo resurektis en la unua tago. Krome, por katolikoj en tiu tempo, la sabato memorigis ilin pri la judoj, kiuj estis malamataj. Por tempo, kaj sabato kaj dimanĉo estis konservitaj kiel sanktuloj. Sed tra la jaroj, sabato estis malsukcesita kaj malbone priparolata, ĉar ĝi estis tago de limigo, kaj dimanĉo estis tago de ĝojo, do la unua tago akiris popularecon. Ĉi tio okazis en la kvara jarcento. La dua ordono de la katekismo, kiu diras ne fari gravuraĵojn, ankaŭ estis forigita. Kaj por konservi la belan nombron de dek ordonoj, la papo dividis la dekan ordonon en du. Sed la leĝo de la Eternulo estas perfekta, diras Psalmo 19, ĉiu ŝanĝo estas ofendo al la ĉielo. La naturo mem sentas la efikon de la malobeo de la leĝo kaj de tiuj, kiuj pereigas la teron, diras Jesaja: La tero funebras kaj velkas; la mondo malfortiĝas kaj velkas; ili malfortigas la plej altan el la homoj de la tero. Fakte, la tero estas poluita pro siaj loĝantoj, ĉar ili malobeas la leĝojn, ŝanĝas la leĝojn kaj rompas la eternan interligon.

La sepa tago, sabato, estas la tago de la Sinjoro, la plej bona tago de la semajno, familia tago. Eĉ se ni perdos nian laboron, ĉi tio montros, ke ni amas Dion per ĉiuj koroj. Ĉu vi pretus perdi vian laboron por savi la vivon de tiu, kiun vi plej amas ĉi tie sur la Tero?

Nia Kreinto diras: Eĉ se patrino forgesos la infanon, kiun ŝi amas, mi ne forgesos vin (Jesaja 49:15). Kiel mi ne povas ami Dion tia?

Kiam vi kapitulacas al tiu amo, kiam via “memo” estas rompita en respondo al tiu amo, kaj vi komencas doni libervolan obeemon, vi povas esti purigita de viaj pekoj, baptita per mergo. Ĝi simbolas morton al la mondo, kaj la akcepton de la vivo, kiun la Patro donas. Li kreis ĉi tiujn fontojn de akvo por lavi nin de ĉia malpureco.

Strata infano, orfo, malpura, malbone odoranta, estis adoptita en riĉan familion. Ŝi ricevis bonodoran sapon, mantukon, belan banon kaj purajn vestaĵojn. Sed kio se la infano rifuzus bani sin aŭ ĉesus porti siajn malnovajn vestaĵojn? Tial, por eniri la regnon de la ĉielo, ni devas akcepti iujn kondiĉojn. Kiu kaŝas siajn krimojn, tiu neniam sukcesos, sed kiu ilin konfesas kaj forlasas, tiu trovos kompaton.

Ni lasas ĉi tiun mirindan ebookon sur ĉi tiu paĝo, kiu montras al vi paŝon post paŝo en la konvertiĝo. Kiel havi personan rilaton kun via ĉiela Patro. Hodiaŭ, se vi aŭdas la voĉon de la Patro, ne obstinigu vian koron.

Memoru: kia estas gajni la tutan mondon kaj perdi vian animon?